Unboxing our minds

 Στη σύγχρονη κοινωνία που ζούμε έχει διαμορφωθεί ένα παγκόσμιο σκηνικό,στο οποίο συντελούνται αξιοσημείωτες αλλαγές καθημερινά . Η εποχή μας είναι ιδιαίτερα αναθεωρητική και ο τροχός της ιστορίας γρυλίζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα . Η τεχνολογία  ραγδαία εισχωρεί σε κάθε κίνησή μας και πλέον η εξάρτησή μας από αυτή γίνεται αισθητή μέρα με τη μέρα . Σε αυτό το περιβάλλον αστάθειας , συνεχών μεταβολών και εξελίξεων ,όπου τα δεδομένα αλλάζουν,ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουμε είναι να κοιτάξουμε μπροστά και να ακολουθήσουμε με την ίδια ταχύτητα τη ζωή.

 Στην παραπάνω ιδέα στηρίχτηκε και ο κος Παπαντωνίου , καθηγητής φυσικής  του σχολείου μας,
ο οποίος προσπάθησε να πραγματοποιήσει μία ιδέα , ασυνήθιστη για τα δεδομένα ενός κοινού ελληνικού σχολείου. Έχοντας πολλά χρόνια στον συγκεκριμένο χώρο , έχοντας εντρυφήσει και αποκτήσει εμπειρία με το αντικείμενο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα θέλησε να βοηθήσει τους μαθητές να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον δικό του κόσμο ,να εξοικειωθούν με τον κόσμο της φυσικής και κατ’επέκταση των ρομπότ.

Αν και δεν υπήρχε μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων ,όσοι αποφάσισαν  να αρχίσουν αυτό το δίχως γυρισμό ταξίδι το χαρακτήρισαν ως ένα παιχνίδι αντοχής ή και επιβίωσης.Για τους μαθητές αυτούς (ανάμεσά τους βρισκόμουν και εγώ )ο κος Παπαντωνίου οργάνωσε μερικά εισαγωγικά ‘’μαθήματα’’προκειμένου να έρθουμε σε μία πρώτη επαφή με αυτόν τον περίεργο ,καινούργιο χώρο και στη συνέχεια θα συνδεόμασταν με το πανεπιστήμιο του Τέξας για να παρακολουθήσουμε διαδικτυακά το πρόγραμμα:’’EMBEDDED SYSTEMS-Shape the world’’για δεκαπέντε εβδομάδες.

Στα πρώτα μας ,λοιπόν,βήματα εκτός από τον κο Παπαντωνίου προθυμοποιήθηκε να συνδράμει  ο Ηλίας ,δευτεροετής φοιτητής του ΕΜΠ του τμήματος Ηλεκτρολόγων ,Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ  που ύστερα από επικοινωνία με τον καθηγητή μας  επισκέφτηκε το χώρο του σχολείου μας .

Σε μία σύντομη γνωριμία μας μαζί του μοιράστηκε τις εμπειρίες του από τον συγκεκριμένο χώρο,όπου μετρούσε ήδη, παρά το νεαρό της ηλικίας του, μία δεύτερη θέση σε ευρωπαϊκό διαγωνισμό ρομποτικής  CANSAT στη Νορβηγία και  συμμετοχές σε άλλους πανελλήνιους και ευρωπαϊκούς  διαγωνισμούς , ενώ συνεχίζει να παραμένει δραστήριος και στα φοιτητικά του χρόνια . Μας μίλησε για τη διαδικασία και όλα όσα απαιτούνταν για την δημιουργία ενός ρομπότ: αμέτρητες ώρες απασχόλησης ,θέληση και ...θέληση, ενώ η φράση που συνεχώς επαναλάμβανε ήταν: «Μπορείτε να καταφέρετε τα πάντα». Αφού η συζήτηση μας έφθασε στο τέλος της , πρότεινε να μας κάνει μια παρουσίαση όπου θα ήταν πιο λεπτομερής  και θα μας εισήγαγε καλύτερα  στο αντικείμενο. Η παρουσίαση  προγραμματίστηκε για την Τρίτη ,  31 Μαρτίου .

Την Τρίτη , λοιπόν, στις 31 του Μάρτη φιλοξενήσαμε τον Ηλία στο σχολείο μας για ακόμη μία φορά. Η παρουσίαση με τίτλο «UNBOXING OUR MINDS» άρχισε με μεγάλο ενδιαφέρον . Παρακολουθήσαμε ένα ρομπότ, το οποίο  είχε κατασκευάσει ο ίδιος ,να προσπαθεί να λύσει τον κύβο του Ρούμπικ.Στη συνέχεια ακολούθησαν αρκετά ‘’παιχνίδια’’με τα οποία ο Ηλίας προσπάθησε να μας πείσει to ‘’THINK OUT OF THE BOX” και να ασχοληθούμε με ό,τι μας ενδιαφέρει . Η υπόλοιπη παρουσίαση κύλησε ευχάριστα αφού ο Ηλίας μας περιέγραψε τις διάφορες εμπειρίες από τους διαγωνισμούς,τις διάφορες δυσκολίες ή ατυχίες που αντιμετώπισε με την ομάδα του και που παρ’ολα αυτά κέρδισε τη δεύτερη θέση . Στο τέλος τον ευχαριστήσαμε για τον κόπο του και εκείνος προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει σε οτιδήποτε χρειαζόμασταν από ‘δω και στο εξής. Και κάπως έτσι η συνάντησή μας έφτασε στο τέλος της .

Μέσα από αυτές τις συναντήσεις ο Ηλίας μας βοήθησε αφενός να μάθουμε τι είναι η ρομποτική,πώς μπορούμε να την προσεγγίσουμε σε αυτήν την ηλικία και τι μπορεί να μας προσφέρει η διαδικασία κατασκευής ενός ρομπότ ενω αφετέρου συνέβαλε περισσότερο στο  να πιστέψουμε στον εαυτό μας ,να επιμένουμε σε αυτό που επιθυμούμε να πετύχουμε και να μην τα παρατάμε . Μέσα από τα δικά του μάτια γνωρίσαμε έναν κόσμο διαφορετικό και ενδιαφέρον όμως  σχεδόν ακατόρθωτο να τον κατακτήσεις  , σαν μια ουτοπία. 

Αλλά τι είναι η ουτοπία; Είναι κάτι που όταν το πλησιάζεις ένα βήμα απομακρύνεται δύο , όταν το πλησιάζεις δύο απομακρύνεται τέσσερα ....σε κάνει όμως να προχωράς!

ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ A2