Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ αν η ζωή που ζούμε εν μέσω της οικονομικής και ηθικής κρίσης είναι αυτή που θέλουμε και αξίζουμε;
Η ζωή μας τα τελευταία δύο χρόνια έχει μεταμορφωθεί. Η χώρα μας καταρρέει, η παιδεία υποβαθμίζεται, συμπολίτες μας στερούνται βασικά αγαθά, νέοι άνθρωποι με όνειρα για το μέλλον χάνουν τη δουλειά τους με αποτέλεσμα είτε να εισέρχονται βαθιά στους κόλπους της ανεργίας είτε να εγκαταλείπουν την Ελλάδα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Και εμείς όλα αυτά τα αντιμετωπίζουμε παθητικά! Δεχόμαστε την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, την υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου, τη διαταραχή του ψυχισμού μας. Πνίγουμε συναισθήματα, δεν αντιδράμε, δεν διεκδικούμε. Και ως αποτέλεσμα… αφήνουμε ανθρώπους που αδιαφορούν τόσο για τη χώρα όσο και για εμάς να δρουν ανενόχλητοι λαμβάνοντας αποφάσεις που οδηγούν την χώρα σε αιώνια ύφεση! Κι ενώ κάπου ανάμεσα στο πλήθος ακούγονται κάποιες φωνές διαμαρτυρίας πριν προλάβουν να πάρουν διάσταση αποσύρονται. Γιατί τίποτα δεν μας ταράζει, τίποτα δεν μας αλλάζει! Εφιάλτης είναι, λέμε, που θα τελειώσει ξαφνικά, όπως άρχισε. Ποιο πρόβλημα όμως λύθηκε από μόνο του; Μπορούμε συλλογικά να δράσουμε για να φέρουμε τη ζωή στο ύψος των ονείρων μας. Το μέλλον μας ανήκει αρκεί να πιστέψουμε πως μπορούμε να το αλλάξουμε!
Γούλα Φυλλένια Β'1
